Μεγάλη Παρασκευή: μία ημέρα απόλυτης νηστείας, η Εκκλησία μας θυμίζει και βιώνει την πορεία του Ιησού προς τον Σταυρό και τον θάνατο, την ταφή του και, εν τέλει, την πλήρη επικράτηση του κακού επί του καλού, μέχρι το δεύτερο να θριαμβεύσει ξανά με την Ανάσταση.

Τα 12 Ευαγγέλια που διαβάζονται την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ και τα 5 την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί μας παρουσιάζουν τα δραματικά γεγονότα από όλους τους Ευαγγελιστές.

Με τον τρόπο αυτό ζούμε την ...

Τη Μεγάλη Πέμπτη κορυφώνεται το Θείο Δράμα με τα Πάθη του Ιησού Χριστού, τη Σταύρωση και το θάνατό Του. Η Εκκλησία τιμά τον Μυστικό Δείπνο, τον Νιπτήρα και την προδοσία στον Κήπο της Γεσθημανή. Σήμερα βάφονται κόκκινα τα αυγά του Πάσχα. 

Tην Μεγάλη Πέμπτη αναβιώνονται στην...

Η Μεγάλη Εβδομάδα, είναι η εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου, του υιού του Ιακώβ που τον πούλησαν τα αδέρφια του σαν σκλάβο επειδή τον φθονούσαν.

Τη Μεγάλη Τρίτη ακούμε δυο παραβολές: την παραβολή των Μωρών Παρθένων και την παραβολή των Ταλάντων. Και οι δύο παραβολές δείχνουν ότι πρέπει να καλλιεργούμε τα θεία...

Μετά τη συνθήκη που υπογράφηκε στο Πέτα στις αρχές Σεπτεμβρίου 1821, ανάμεσα στους Έλληνες και στους Αλβανούς, τα πράματα ωρίμασαν για μια σημαντική πια επιθετική ενέργεια των συμμάχων κατά των τούρκων.

Σε μια σύσκεψη στο Βραχώρι, αποφασίστηκε να γίνει επίθεση κατά της  Άρτας. Αλλά στο μεταξύ έπεσε στα χέρια των τούρκων ένα από τα φρούρια του Αλή η Λιθαρίτσα κι οι σουλιώτες με τους αλβανούς αποφάσισαν να επιτεθούν κατά του στρατοπέδου του Χουρσίτ, που πολιορκούσε τον Αλή.
Ο Αλής όμως φοβούμενος μη ...

Ο Δίολκος ήταν ο ειδικά κατασκευασμένος πλακόστρωτος δρόμος που ένωνε τις δύο άκρες του σημερινού Ισθμού της Κορίνθου.

Μέσου αυτού του «διαδρόμου», οι αρχαίοι περνούσαν δια ξηράς τα πλοία τους, από το Σαρωνικό στον Κορινθιακό, αποφεύγοντας έτσι τον πολυήμερο περίπλου της Πελοποννήσου.

Τα μέλη του ...

 Ξημέρωνε 28 Ιανουαρίου του 2008 όταν ο Ελληνισμός έχανε τον θρησκευτικό του ηγέτη. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφηνε την τελευταία του πνοή στην οικία του, όπως ο ίδιος είχε επιλέξει παρά τις επίμονες συστάσεις των θεραπόντων ιατρών του να μεταφερθεί σε κλινική. 

Σε ηλικία 69 ετών, έντεκα ημέρες μετά τα γενέθλια του, και ηττημένος από τον καρκίνο μετά από μια μεγάλη μάχη αποχαιρετούσε το ποίμνιο του και σκορπούσε το πένθος στους απανταχού Έλληνες.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα ενώ η...

Ο νέος μάρτυς του Χριστού Ζαχαρίας καταγόταν απ' τα μέρη της Άρτας. Ύστερα από ένα γεγονός που συνέβη στο χωριό του, αρνήθηκε το Χριστό, έγινε Τούρκος και ονομάσθηκε Μεμέτης. Μετά έφυγε και εγκαταστάθηκε εις τας «Παλαιάς Πάτρας», όπου εξασκούσε το επάγγελμα του γουναρά.

...
Μαζί του είχε και ένα βιβλίο, το Αμαρτωλών Σωτηρία, το οποίο διάβαζε τακτικά. Ο Θεός όμως, ο οποίος θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, φώτισε το Ζαχαρία να αντιληφθεί την παγίδα στην οποία έπεσε και να επιστρέψει πάλι στην Ορθοδοξία. Με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ήρθε «εις εαυτόν», όπως ο άσωτος της ευαγγελικής παραβολής, μετανόησε και επέστρεψε κλαίοντας πικρά στην ορθόδοξη πίστη, παρακαλώντας τον ελεήμονα Θεό να τον δεχθεί και να τον αξιώσει της σωτηρίας της ψυχής του.

Αμέσως πήγε σ' έναν πνευματικό, εξομολογήθηκε τις...

Έθιμο απόλυτα συνδεδεμένο με την γιορτή της Πρωτοχρονιάς, η Βασιλόπιτα, συγκεντρώνει γύρω της, οικογένειες, παρέες, συνάδελφους ακόμη και αγνώστους που ανταλλάσουν ευχές και… «κυνηγάνε» την τύχη του φλουριού


Έθιμο απόλυτα συνδεδεμένο με την γιορτή της Πρωτοχρονιάς, η Βασιλόπιτα, συγκεντρώνει γύρω της, οικογένειες, παρέες, συνάδελφους ακόμη και αγνώστους που ανταλλάσουν ευχές και… «κυνηγάνε» την τύχη του φλουριού.

Αμέτρητες οι συνταγές, πολλές οι παραλλαγές και άλλες τόσες οι ευχές που κάνει ο καθένας από εμάς την στιγμή που ο νοικοκύρης του σπιτιού την κόβει.

Πως όμως ξεκίνησε αυτό το έθιμο;

Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Μέγας Βασίλειος ήταν επίσκοπος στη Καισαρεία της Μικράς Ασίας, ο έπαρχος της περιοχής θέλησε να μπει στην πόλη και να την λεηλατήσει.

Παρά τις διαβεβαιώσεις του αγίου ότι οι κάτοικοι ήσαν φτωχοί και μαστίζονταν από πείνα, ο Έπαρχος επέμεινε, με αποτέλεσμα ο άγιος Βασίλειος να μαζέψει όλα τα τιμαλφή και τα χρυσά των λίγων πλουσίων της πόλεως, προκειμένου να αποφευχθεί η γενική λεηλασία.

Όταν ο Έπαρχος άλλαξε γνώμη, κατ΄ άλλους αυτό έγινε ύστερα από θαυματουργική παρέμβαση του αγίου Μερκουρίου και στρατιάς αγγέλων, ο άγιος διέταξε να φτιαχτούν ζύμες και μέσα τους να μπουν τα τιμαλφή και τα χρυσά και να μοιραστούν στους φτωχούς της πόλεως.

Κατά μια άλλη εκδοχή ο Άγιος Βασίλειος, μη γνωρίζοντας σε ποιον ανήκει το κάθε κόσμημα, προκειμένου να μην αδικήσει κάποιον, χρησιμοποίησε τις ζύμες ώστε να μοιραστούν τα τιμαλφή στην τύχη.

Οι δυνατοί συμβολισμοί πίσω από την κίνηση αυτή του Μεγάλου Βασιλείου, μετέτρεψαν την ιδέα σε έθιμο που επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του την 1η Ιανουαρίου.

Αν και η πιο διαδεδομένη άποψη θεωρεί πως η τοποθέτηση του νομίσματος στην Αγιοβασιλόπιτα μιμείται τα χρυσαφικά που είχε τοποθετήσει ο Άγιος στα ψωμιά υπάρχει και μια ακόμη εξήγηση.

Η τοποθέτηση νομίσματος μέσα σε πίτα είναι αρχαιότατο έθιμο και αναφέρεται ως έθιμο κατά την ρωμαϊκή εορτή των Σατουρναλίων (Κρόνια).

Λέγεται ότι από τους Ρωμαίους υιοθετήθηκε στη δυτική και κεντρική Ευρώπη, και υπάρχει ως σήμερα, αλλά γίνεται κατά την εορτή των Θεοφανείων.

Αυτός ο οποίος το κερδίζει, ακόμη και στις μέρες μας φορά ως έπαθλο χάρτινο επίχρυσο στεφάνι.

Πηγή: dogma.gr

Τα Χριστούγεννα αποτελούν την πλέον γιορτινή και λαμπερή εποχή του χρόνου, όπου εκατομμύρια Χριστιανοί στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και περιμένουν να γιορτάσουν τη γέννηση του Ιησού. Πως όμως καθιερώθηκε ο στολισμός του δέντρου, τι σχέση έχει με τον Χριστό, ή την Ελλάδα και ποιά είναι η άποψη τη Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Πηγές αναφέρουν ότι τον 8ο μΧ αιώνα, ο Άγιος Βονιφάτιος θέλησε να εξαλείψει την μέχρι τότε αποδιδόμενη ιερότητα των «ειδωλολατρών» στην βελανιδιά, αντικαθιστώντας την με το έλατο το «δέντρο των Χριστουγέννων».

Μία άποψη είναι πως το πρώτο στολισμένο δέντρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539, κάτι που έχει επικρατήσει μέχρι και σήμερα.

Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που υποστηρίζει ότι προάγγελοι του σημερινού δέντρου θεωρούνται οι στολισμοί δέντρων και κλαδιών κατά την εποχή του Βυζαντίου.

Λέγεται, σύμφωνα με το dogma, ότι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και ιδιαίτερα την περίοδο των γιορτών στόλιζαν στύλους με δενδρολίβανα, μύρτα και άλλα άνθη : «...κατά διαταγήν του επάρχου της (κάθε) πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής».

Η ανάμνηση του στολισμού της εποχής εκείνης επιβίωσε στα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου δενδρολιβανιά...».


 
iefimerida.gr